Lieve iedereen,

al bijna een maand zit ik in het zonnige (maar nu het regenseizoen is: regende) Mexico, de tijd vliegt! Deze blog gaat vooral over mijn eerste schoolweekje.

Vorige week woensdag was mijn eerste dag op mijn school, Anahuac Chapalita, een christelijke school. Elke dag begint in een grote gymzaal waar een priester een gebed voorleest aan alle leerlingen (die in rijen staan). Het was de bedoeling dat mijn begeleider me naar de rij van mijn klas zou begeleiden, maar het blijft toch Mexico, dus het ging allemaal net even iets anders. Toen ik uiteindelijk (zelf, want mijn begeleider bleek niet op te dagen) bij de goede klas stond, begon de gekte. Er kwamen allemaal mensen naar me toe, want ze hadden me tenslotte nog nooit gezien (en blauwe ogen vallen ook op tussen alle bruine ogen). Na 10 keer mijn naam en land van herkomst vertelt te hebben, gingen we naar de klas toe. In Mexico is het zo dat de docenten telkens van klas veranderen i.p.v. de leerlingen. Twee meiden (Carla en Majo) helpen me sinds het begin en ze zijn echt lieve vriendinnen van mij geworden :) Naast de meiden (waar ik gratis een hele vriendengroep bij heb gekregen, echte toppers) zijn er ook lieve jongens in mijn klas. Daarnaast spreken onbekende mensen me aan, omdat ze via via gehoord hebben dat ik uit Nederland kom haha. De lessen zijn 1 grote chaos, maar wel een leuke chaos! Iedereen praat door elkaar, zit bij elkaar op schoot, schuiven tafels aan elkaar (want die staan los) of schreeuwen door de klas. Het kan hier allemaal. Het is ook super leuk om te zien dat de docenten en de leerlingen een goede band met elkaar hebben; ze delen eten, geven elkaar knuffels, docenten geven zichzelf bijnamen (i.p.v. andersom) en ze maken veel grapjes met elkaar. Echt een relaxte sfeer dus! Misschien een beetje TE relaxed, want in deze week zijn er al een aantal keer medeleerlingen in slaap gevallen hahaha.

Zoals ik al vertelde begint elke dag met een gebet van ongeveer 20 minuten, dit is best moeilijk als je nog niet echt Spaans spreekt. Maar maandag is een geval apart. Op maandag is er een speciale ceremonie die geopend wordt met het naar binnen dragen van de Mexicaanse vlag, terwijl het Mexicaanse volkslied gezongen wordt. Echt prachtig om mee te maken! Ik denk/hoop dat ik aan het eind van het jaar wel een aardig woordje van het Mexicaanse volkslied mee kan zingen.

Het is best pittig om alle lessen in het Spaans te hebben, omdat ik nog maar een beginneling ben wat betreft de Spaanse taal. Soms versta ik wel wat woordjes. Het wordt echter al gelijk pittiger als je (toevallig is dat gebeurd) je een Spaanse toets voor je neus krijgt. Tja, hoe red je je daar uit?! Vandaag tijdens de les moest ik het antwoord van 1 van de huiswerk vragen voorlezen, in het Spaans natuurlijk. Er leek maar geen einde aan de zin te komen. Maar nadat ik het gehele antwoord had voorgelezen, kreeg ik een applaus van mijn klas. Wat een schatjes zijn het toch! En wat heb ik het naar mijn zin op mijn school. Het enige nadeel is wel dat ik elke dag om 6 uur mijn bed uit moet, omdat de school al om 7:20 begint. Maar dat is een kwestie van wennen ... hoop ik?!

In het weekend heb ik ervoor gekozen om meer van de stad te zien en met vrienden af te spreken i.p.v. uit te gaan (maar dat ga ik dit weekend goedmaken). Voor 2,50 euro heb ik in een bioscoop een film gezien en ik heb heerlijk bij kunnen kletsen met vriendinnen. Toen we (Duitse vriendin Janne en ik) naar het centrum van Guadalajara gingen werd ons een paar keer op het hart gedrukt om goed op onze spullen te letten. Wat was het prachtig, wat zijn de mensen lief en typisch Mexicaans. We hebben ruim 2 uur op een bankje gezeten om naar amateur dansers te kijken. In de stad was een klein marktje. In 1 van de kraampjes werd muziek van Mercedes Sosa gedraaid, ik kreeg tranen in mijn ogen, omdat ik aan mam moest denken. Zulke momenten zijn zwaar als je zonder je familie in een vreemd land verblijft, maar ook dat hoort bij de ervaring. Naast Guadalajara hebben we ook het centrum van Zapopan onveilig gemaakt. Zoveel gezien, zoveel meegemaakt. Ook al hebben we er zeker wel 4 uur rondgelopen, ik zou er zo weer heen gaan! Mexicanen hebben MIJ zelfs een aantal keer in het Spaans aangesproken om de weg te wijzen; IK BEN EEN MEXICAANSE AAN HET WORDEN!

Tot slot misschien nog wel leuk om te vertellen dat ik Drank en drugs (Lil' Kleine en Ronnie Flex) op de Mexicaanse radio heb gehoord. Ik heb toen natuurlijk hard meegezongen :) Ook heb ik een (nieuw) Mexicaans telefoonnummer gekregen, wel zo makkelijk als ik contact wil opnemen met mijn familie of vrienden. In het foto bestand staan foto's (duur) die bij deze week horen.

Besos y abrazos !!!!