Lieve gekkies,

In deze laatste blog wil ik graag mijn gekke, leuke, moeilijke, maar fantastische jaar gaan evalueren; de leuke en minder leuke momenten en lijstjes van de meest gave dingen in Mexico.

In het begin van het jaar (in mijn eerste blog) stelde ik mezelf een aantal vragen. Nu heb ik de antwoorden:
- Ga ik snel nieuwe vrienden krijgen?Omdat ik de guëra met blauwe ogen ben, val ik zeker op in een land als Mexico. Hierdoor willen veel mensen met je praten en heb je veel contact met locals! Vrienden maken was dan ook een fluitje van een cent. Maar ik heb er altijd moeite mee gehad wie nou echte vrienden van me waren en wie alleen met me om wilden gaan om hun Engels te verbeteren (vooral in het begin). Toch was iedereen vriendelijk en wilden ze me graag helpen. Halverwege het jaar ben ik van vriendengroep veranderd. Dit was één van de beste beslissingen in mijn uitwisselingsjaar. Nu weet ik een stuk beter wie ik mijn (echte) vrienden kan noemen.
- Krijg ik de Spaanse taal snel onder de knie of is dat een stuk moeilijker dan dat ik denk?Veel mensen denken dat ze in 3 maanden wel even een taaltje kunnen leren. Dat klopt, als je voor camping-Spaans wilt gaan. Maar het goed leren praten en het echt begrijpen van een taal is vele malen lastiger. Al na 2 maanden wilde ik alleen nog maar in het Spaans praten. Helaas belemmerde mijn eerste gastfamilie me hierin door weinig met me te praten en als ze iets zeiden was dit in het Engels. Hierdoor heb ik de eerste 6 maanden veel laten liggen. Ontzettend jammer… maar gelukkig hielpen ze me in mijn tweede gastfamilie een stuk beter. Spaans werd de voertaal in huis, eindelijk! Op school spraken ze eerst alleen Engels tegen me, maar dat ging op een gegeven moment ook over op het Spaans. Soms was het erg pittig om maar door te blijven leren en fouten te blijven maken. Maar als ik een doel heb, dan ga ik daar ook 100% voor. Ik kan dan ook zeggen dat ik trots ben op wat ik bereikt heb. Maar het stoppen met Spaans leren? Nog lang niet!!
- Is het eten lekker?Ik heb werkelijk waar zo genoten van het Mexicaanse eten. Bijna alles heb ik geprobeerd. Van een taco de cerebro (hersenen) of saltamontes (sprinkhanen) tot een heerlijke mole. Het woord ’lekker’ is eigenlijk te min uitgedrukt. Het woord ‘heerlijk’ past beter.

Mooiste steden in Mexico:
1. Puebla
2. Oaxaca
3. Bacalar/Mexico-stad

Lekkerste eten:
1. Tamales (Tamale de elote is mijn favoriet)
2. Mole (Uit Puebla)
3. Taco’s (Obvio! Tacos de pastor en tacos de lengua zijn mijn favorieten)

Meest gestelde vraag aan mij:
1. Waar kom je vandaan?
2. Hou je van pittig eten? (Chili pepers)
3. Waarom Mexico?

Meest gestelde vragen die ik stelde aan de Mexicanen:
1. Heb je het nu over Nederland of Mexico? (Bijvoorbeeld: Hoeveel broers en zussen heb je? Daarop antwoordde ik: In Nederland of in Mexico?)
2. Kun je het herhalen? (Als ik iets niet begreep of had gehoord)
3. Wil je het in het Spaans herhalen/zeggen? (Vooral in het begin werd er veel Engels met me gepraat. Soms werd ik daar een beetje gek van)

Wat ga ik het meeste missen:
1. Mijn lieve vrienden en gastfamilie
2. Reggeaton (De muziekstijl waar iedereen op los gaat)
3. De relaxte sfeer (Het ‘dat komt morgen wel’, ‘niet stressen’ en ‘alles komt goed’)

Een aantal weekjes voordat ik terug moest naar Nederland, begon ik het aardig spannend te vinden. In dit jaar ben ik namelijk als persoon erg ontwikkeld. Ik was bang dat ik zo veranderd was dat mijn familie en vrienden zich hierdoor minder tot me aangetrokken zouden voelen. Gelukkig zag ik spoken, want ik kan het nog steeds goed met iedereen vinden!

Door het vele reizen, heb ik diverse delen van Mexico mogen zien. De verschillen waren dan ook enorm: van een luxe busrit naar Guanajuato tot het lopen in de sloppenwijken van Guadalajara. Ik ben in contact gekomen met allerlei mensen, met allemaal uiteenlopende denkbeelden. Hierdoor ga je stilstaan bij wat je hebt in Nederland en in Mexico, wat er mist en de belangrijkste dingen in het leven. Ik ben er dit jaar bijvoorbeeld achtergekomen dat mijn familie het belangrijkste van alles is! Ik was soms behoorlijk bang dat er dit jaar een naaste zou overlijden en dat ik niet terug zou kunnen komen. Gelukkig is er niets gebeurd. Even afkloppen :) Dit jaar heb ik ook leren ja-knikken en neplachen. Dit was namelijk dé oplossing voor als je iets niet begreep, haha. Ik heb leren dansen op hakken in de club, urenlang. Ook heb ik leren delen. In Mexico draaien ze zich niet om voor het delen van eten of drinken. Dit ligt in Nederland toch anders. Een beter en mooier persoon word je met kleine stapjes tegelijk.

Mijn eerste gastfamilie was echt niets en soms was het ontzettend lastig om daar in huis te leven. Ik heb ook wel eens rottijden gehad met hen. Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel. Zo ben ik dit jaar als persoon erg ontwikkeld! Nu ben ik zelfstandiger, ga ik moeilijke problemen niet meer uit de weg, ben ik volwassener en trek ik me minder aan van wat andere mensen van me zeggen. Ook ben ik blij dat ik bij 2 Mexicaanse familie’s heb mogen wonen. De ene met een luxe huis en veel spullen, de ander met net iets minder, maar gevuld met warmte. Hierdoor heb ik meer ervaringen opgedaan en heb ik verschillende Mexicaanse huishoudens mee kunnen maken. Natuurlijk ben ik, net zoals alle Mexicanen, een stuk rustiger in het leven gaan staan. Todo tranqui. Sorry als ik in het vervolg soms ietsjes later kom op onze afspraak :)

Precies 11 maanden en 4 dagen mocht ik Mexico mijn thuisland noemen. Ik zag mezelf als Mexicaanse (en Nederlandse) en voelde me (vaak) gelukkig. Mexicanen zagen me na deze 11 maanden nog steeds als buitenlander (blond met blauwe ogen), dat vond ik soms wel jammer. Toch ben ik dankbaar voor alles wat er in dit jaar gebeurd is. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Bedankt lieve vrienden en gastfamilie. Ik ben jullie voor eeuwig dankbaar en gracias a Dios heb ik er nu 2 zusjes en een vader bij!

Iedereen ontzettend bedankt voor het lezen van alle blogs! Ik heb het schrijven altijd als iets leuks gezien, hoewel ik er altijd wel lang mee bezig was. Over een aantal jaar lees ik de blogs weer door. Ik zie me door het jaar heen ontwikkelen, gaaf! Mexico is NIET gevaarlijk, het is één van de mooiste landen van de hele wereld. Ik kan niet wachten om terug te keren!! Uitwisseling is geen jaar in je leven, maar een leven in een jaar.

Ustedes son los mejores <3
VIVA MÉXICO

Besos y abrazos <3